W średniowieczu spożywano mięso zwierząt dzikich i hodowlanych oraz ryby odławiane w rzece i jeziorze. W przypadku kwartału I na uwagę zasługuje wysoki udział dziczyzny oraz wysoki odsetek szczątków jesiotra, a także duże porcje żeber wołowych. Zarówno w średniowieczu, jak i w okresie nowożytnym spożywano mięso młodych świń, a zatem wysokiej jakości. Uwagę zwraca także obecność kości dużych psów, które mogły być wykorzystywane w polowaniach na dziczyznę. Najbardziej jednak spektakularne wyniki odnoszą się do technik rozbioru tuszy zwierzęcych i porcjowania mięsa dowodzące istnienia wyspecjalizowanego rzemiosła rzeźnickiego. Ten wniosek pozostaje w zgodzie z charakterem ulicy Kłodnej, która prowadziła w kierunku mostu rzeźników pons fartorum. Ten rejon miasta zamieszkiwać mieli rzeźnicy. Uwagę zwracają ponadto dwa nietypowe znaleziska. Jednym z nich jest kość ze śladami uboju koszernego, zgodnego z żydowskim rytuałem i wykonywanego przez wykwalifikowanego rzezaka. Drugi to kość jastrzębia – ptaka wykorzystywanego w polowaniach.