Drewno, kora, łyko
Czerpak - Czerpak z drewna olchowego, z ułamanym trzonkiem i wyszczerbionym brzegiem nabierki. XII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Łyżka - Łyżka z drewna liściastego z owalną, wklęsłą miseczką i nieznacznie odchylonym do góry trzonkiem grubszym przy nasadzie, cieńszym przy końcu, zdobionym na całej długości kanelurami oraz liniami utworzonymi z trójkątnych nakłuć, zakończony kulistym zgrubieniem prosto ściętym. XII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Łopatka - Łopatka drewniana, najpewniej funkcjonalnie związana z wyposażeniem kuchni. Część „pracująca” w kształcie wydłużonego owalu, na obrzeżach ścienionego, łagodnie przechodzi w trzonek. XVI–XVIII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Wrzeciono - Wrzeciono z drewna brzozowego ma długość 21,1 cm i przekrój w środkowej części zbliżony do kwadratu (w kierunku końców zaokrąglonego) o maksymalnej średnicy 1,2 cm. XII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Pływak do sieci - Półwytwór pływaka o kształcie owalnym, wydłużonym, z końcami zaokrąglonymi bądź ściętymi, o ułamanym jednym końcu. XII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Lina - Niewielkie fragmenty liny skręconej z łyka. Jej grubość wynosiła około 2,0 cm. XIII–XIV wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Oprawka - Oprawka z drewna sosnowego. Zachowała się niemal w całości, jedynie w miejscu wbicia trzpienia narzędzia metalowego widoczny jest nieduży ubytek. XII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Łódź jednopienna - Bezgrodziowa dłubanka o długości 4,30 m, szerokości do 70 cm i wysokości do 22 cm, z płaskim dnem i lekko rozchylonych na zewnątrz równoległych burtach. W części dziobowej prawdopodobnie znajduje się siedzisko o długości 50 cm. Pozostawiono je w trakcie żłobienia kłody, by służyło jako miejsce do siedzenia dla użytkownika jednostki. Wzdłuż obu krawędzi burt dłubanki widoczne są nawiercone otwory, w których miejscami występują jeszcze sosnowe kołki. XII wiek (opr. A. Kowalówka)
Dennik - Fragment wiązania poprzecznego – żebra łodzi czyli poziomej części ożebrowania na dnie jednostki. Z jednej strony zachował się także fragment ramienia skierowanego ku górze, tzw. wręgi. Dennik do dna łodzi i klepek poszycia (burt) mocowany był za pomocą kołków. W jego dolnej części, na styku dna z burtą, wyżłobiono trójkątny w kształcie przepust, który ułatwiał wodzie swobodny przepływ wzdłuż dolnych pasów poszycia. Wydaje się, że pochodzi z płaskodennej jednostki pływającej. XII wiek (opr. A. Kowalówka)
Klepki łodzi - Największy z zachowanych fragmentów poszycia burt łodzi-statku składał się z trzech elementów – tzw. klepek z drewna dębowego, których styki uszczelnione były mechem. Poszczególne klepki łączono ze sobą kołkami sosnowymi (opr. A. Kowalówka)