Metale
Zapinka - Kolista zapinka wykonana z cyny. Górna powierzchnia podzielona jest na dwie strefy: jedną gładką i drugą zdobioną poprzecznymi nacięciami. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Sprzączka - Żelazna sprzączka. Prostą konstrukcja i kształt powodowały, że były wykonywane i używane przez całe średniowiecze, a także w czasach późniejszych. XX wiek (opr. Andrzej Janowski)
Okucie okładki - Okucie narożnika okładki książki. W centrum znajduje się płaski guz, który zapobiegać miał wycieraniu się ornamentu roślinnego zdobiącego całą powierzchnię okucia. Początkowo każda oprawa miała charakter indywidualny elementów, z czasem wraz z pojawieniem się druku, zaistniała potrzeba wykonywania zestandaryzowanych okuć w większej liczbie, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu. XV–XVI wiek (opr. Andrzej Janowski)
Klucz - Klucz do zamka drzwiowego wykonany ze zrolowanej blachy uformowanej na jednym końcu w pióro o kształcie prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami. Na drugim końcu umieszczono koliste uszko wykonane ze sztabki o czworobocznym przekroju. XII–XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Klucz - Uchwyt klucza wykonany z dwóch elementów: z masywnego żelaznego trzpienia z uszkiem, na który nawinięto blachę ze stopu miedzi. Od drugiej strony trzpień jest ułamany. Od strony ułamania nakładka ze stopu miedzi jest modelowana i ozdobiona ornamentem niewielkich dołków. Jest to uchwyt klucza hakowego o kilku zębach. Klucze tego typu należą do bardzo rzadkich znalezisk na południowych wybrzeżach Morza Bałtyckiego, licznie występują natomiast na Gotlandii. XII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Klucz - Klucz do otwierania kłódki, z otworem w kształcie odwróconej litery T. Ma laskę o wrzecionowatym kształcie i owalnym przekroju, zakończoną z jednej strony ozdobnym uszkiem, a z drugiej kolistym piórem z trzema wewnętrznymi wycięciami, poprzedzonym prostopadłościennym zgrubieniem. Laska klucza zdobiona jest gęsto ułożonymi karbami, w które wklepano cienki drut miedziany. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Kubek srebrny - Kubek ze srebrnej blachy o kształcie ściętego stożka. Na dnie znajduje się wybity numer 28272 oraz sygnatura: półksiężyc, korona, liczba 800, oraz monogram WTB. Na tej podstawie można ustalić, że naczynie wyprodukował zakład Wilhelma Teodora Bindera w Schwäbisch Gmünd w Badenii-Wirtembergii. Fabryka została założona w 1869 i działała do 1939 roku . XIX–XX wiek (opr. Andrzej Janowski)
Łyżka - Łyżka wykonana ze stopu miedzi (mosiądz?) z trzonkiem zakończonym przestawieniem figuralnym – mężczyzna(?) z kosturem lub pastorałem(?).We wnętrzu miseczki czytelna jest sygnatura w postaci koła z wpisanymi literami BO-W rozdzielonymi ideogramem łyżki. XVI–XVIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Łyżka - Łyżka z trzonkiem zakończonym motywem roślinnym w formie kolby kukurydzy(?). Wnętrze nabierki drugiej ozdobione jest wyrytymi wątkami roślinnymi i cyframi tworzącymi datę (?) 1672. XVI–XVIII wiek (opr. Andrzej Janowski
Wędzidło - Wędzidło dwudzielne, składa się z dwóch tordowanych prętów o przekroju czworobocznym, których końce są rozklepane i uformowane w haczykowate uszka, w których znajdują się kółka wykonane z pręta o kolistym przekroju. Do kółek przywieszone są języczkowate okucia sporządzone z taśmy. Na końcu każdego okucia owalnego znajduje się rozszerzenie z otworem, a w otworze nit. Wędzidła tego typu były powszechnie wykorzystywane przez całe średniowiecze, ale okazy o tordowanych prętach międzyzębia należą do rzadkości i z reguły pochodzą z nawarstwień ze schyłku wczesnego średniowiecza. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Ostroga - Ostroga z krótkim bodźcem i ramionami od strony bodźca i na zapiętku zdobionymi rytymi ukośnymi kreskami. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Klamra szkutnicza - Klamra szkutnicza w postaci listwy o rozszerzonej części środkowej oraz dwóch wąskich końcach, zagiętych pod kątem prostym i wbijanych w klepki burty łodzi. Klamra przytrzymuje uszczelkę umieszczoną pomiędzy klepkami poszycia. XIII–XIV wiek (opr. A. Kowalówka, A. Janowski)