Naczynia
Naczynie do podtrzymywania żaru - Naczynie do podtrzymywania żaru, na pustej nóżce, z dnem, w którym jeszcze przed wypaleniem zrobiono okrągłe otwory, podobnie jak trójkątny otwór w dolnej części nóżki. Rozchylone ścianki naczynia są ażurowe. Naczynie ma jeden duży uchwyt. Zielonym szkliwem zostały pokryte ścianki naczynia od strony zewnętrznej i wewnętrznej, a na dnie widoczne są ślady osmalenia i działania wysokiej temperatury. XVII wiek (opr. Mirosław Marcinkowski)
Misa - Misa z drewna jesionowego toczona jednostronnie od strony wewnętrznej, od zewnątrz wycinana w nieregularne płaszczyzny (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Puchar - Czasza ma proste, cienkie ścianki (0,2 cm) lekko rozchylone w kierunku wylewu. Wylew jest obecnie owalny – lekko zdeformowany. Pierwotnie był prawdopodobnie kolisty i miał średnicę 6,7 cm. Czasza osadzona została na wyodrębnionej stopce o kształcie wypukłego krążka z płaskim dnem i średnicy 5,7 cm. Na brzegu stopki widoczny jest niewielki trójkątny ubytek wycięty zdaje się intencjonalnie (znak własnościowy?). Całkowita wysokość naczynia wynosi 8,9 cm, z czego 2,5 cm przypada na stopkę. Powierzchnię zewnętrzną pokryto czarną farbą, na tle której wymalowano trzy czerwone dookolne pasma o różnej grubości. Rozmieszczono je przy krawędzi wylewu (najcieńsze), poniżej połowy wysokości i u podstawy czaszy (najgrubsze), co optycznie czyni kielich bardziej wysmukłym. XVI–XVIII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Cebrzyk - Zachowany w całości cebrzyk zbudowany z klepek świerkowych o średnicy ok. 20,0 cm. Dwie naprzeciwległe wyższe od pozostałych klepki mają otwory kwadratowe do mocowania uchwytu – prawdopodobnie sznura. Klepki połączono obręczami z łupanych półprętów. XVI–XVIII wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Butelka - Butelka z ciemnego zielonego szkła, niewysoka – do około 16 cm ze średnicą brzuśca około 14 cm. Szkło, choć ciemne jest dość przejrzyste z pojedynczymi tylko pęcherzami gazowymi. XVI–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Buteleczka apteczna - Zachowana się w całości cylindryczna buteleczka apteczna o wysokości 10 cm. Dno jest lekko wepchnięte do wewnątrz tworząc stożek. Buteleczka wydmuchana została ze szkła o barwie jasnozielonej, dość przeźroczystego, ze sporą ilością małych i średnich pęcherzyków gazowych o najczęściej wydłużonym kształcie. W masie szklanej widać kilka nieroztopionych ziarenek piasku lub innego składnika zestawu szklarskiego. XVII–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Szklanica - Duża wysmukła cylindryczna szklanica w typie renesansowego Humpena, z nieznacznym zwężeniem przy wylewie, o wysokości 21,2 cm i średn. 8 cm. Do dna przylepiona została szklana taśma, tworząca stopę w formie pierścienia. Szkło ma kolor seledynowy, jest przezroczyste. W masie szklanej widoczne są jedynie pojedyncze, małe pęcherzyki gazowe. XVII wiek (opr. A. Wilgocka)
Szklanka - Szklanka o konicznej formie, wysokości 11,6 cm. Ścianki zostały bogato ozdobione grawerowanymi i szlifowanymi kwiatami wielopłatkowymi, prawdopodobnie słonecznikami, między którymi wiją się stylizowane gałązki roślin z owocami. Zarówno w górnej części czaszy jak i przy dnie główny ornament ograniczony został poziomą, dookolną linią. Po jej zewnętrznych stronach wygrawerowano dodatkowo po jednej, równoległej do linii prostej gałązce akacji z drobnymi listkami. Dokładność i elegancja wykonania, jak również jakość użytej masy szklanej wskazują na produkcję bardziej zaawansowanych hut czeskich bądź niemieckich, niż lokalne huty leśne. Ponadto, zdobienie szklanek i kielichów kwiatami słonecznika ukrytymi w roślinnej gęstwinie jest charakterystyczne dla wytwórczości czeskiej. XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Szklanka - Szklanka grubościenna, bogato zdobiona, z przedstawieniem jeźdźca w koronie. Wysokość szklanki wynosi 10,6 cm. W wyznaczonym przez głębszy grawerunek medalionie przedstawiony jest jeździec w koronie na koniu w skoku, w tle widać jedynie pole oraz ogrodzenie z belek, powyżej jeźdźca widnieje grawerowana lemma (niezachowana w całości), komentująca scenkę: VIVAT Cron. (... S)chweden. Po przeciwnej stronie szklanka ozdobiona została trzema koronami w układzie odwróconego trójkąta (dwie wyżej, jedna niżej centralnie względem górnych). Od dołu i z boków otoczono je wiciami roślinnymi ze stylizowanymi kwiatami, których dolne łodygi zostały przewiązane cienką wstążką „na kokardkę”. Motyw trzech koron to symbol Szwecji, natomiast scena przestawiona na szklanicy odwoływać się może najprawdopodobniej do bitwy stoczonej pod miejscowością Breitenfelde (obecnie dzielnica Lipska) 17 września 1631 roku, w której wojska szwedzkie, dowodzone przez Gustawa II Adolfa odniosły wielkie zwycięstwo nad wojskami Ligi Katolickiej. Interesujące w tym kontekście staje się tło scenki, czyli zwykłe „szerokie” (niem. breite) pole, mogące być dosłownym przełożeniem nazwy miejscowości, pod którą rozegrała się bitwa, na język obrazu – swoisty kalambur. XVII wiek (opr. A. Wilgocka)
Szklanka - Szlifowana i grawerowana szklaneczka o prawie cylindrycznej formie na trzech nóżkach. Wysokość całkowita szklanki to 7,2 cm. Ścianki szklanki ozdobiono szlifowanym i grawerowanym motywem dwóch ptaków lecących w kierunku tej samej stylizowanej korony drzewka akacji, prawdopodobnie budujących gniazdo. Za nimi znajdują się gałązki akacjowego drzewa. Poniżej koron drzew umieszczono szlifowany pas dookolny, który ogranicza widok. Zarówno motyw lecących ptaków, jak i gałązki drobnych listków akacji są charakterystyczne dla zdobnictwa czeskiego. XVII–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Szklanka - Gładka szklanka o konicznej formie z zielonkawego szkła Sam wylew jest zaokrąglony i nieznacznie pogrubiony. Mimo dobrej przejrzystości szkło zawiera bardzo dużo małych pęcherzyków gazowych. XVII–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Szklanica - Szklanica zdobiona wzorem siatkowym. Zgrubienia szkła na powierzchni jak gięte żeberka oplatają naczynie, zbiegając się i rozchodząc faliście w układzie pionowym. Wylew jest zaoblony dzięki tzw. „zatopieniu”, polegającemu na podgrzaniu odciętej od kapy krawędzi wyrobu, przez co jest nieznacznie grubszy niż najcieńszy fragm. ścianki szklanicy. Szkło jest przeźroczyste o zielonkawym odcieniu. Niektóre jego fragm. zalegały w innym środowisku, w rezultacie czego są zmatowiałe. W masie szklanej występują jedynie małe, pojedyncze pęcherzyki gazowe. XVII wiek (opr. A. Wilgocka)
Flaszka - Czworoboczna flaszka z ciemnozielonego szkła zrekonstruowana na podstawie dna na planie prostokąta o bokach 7,3 × 8,5 cm oraz wylewu z krótką szyjką i szerokim ramieniem. XVII wiek (opr. A. Wilgocka)
Flakonik - Niewielki flakonik o pękatym owoidalnym korpusie z przewężeniem pod wylewem imitującym szyjkę. Jego wysokość nie przekraczała 6 cm. Mógł być wykorzystywany do przechowywania pachnideł, świętych olejków lub medykamentów? XVI–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Pucharek - Naczynie typu Nuppenbecher (dosł. kubek z wypustkami), odmiana naczyń typu Römer. Jest to niewielkie naczynie osadzone na stopce, uformowanej ze spiralnie zwiniętej nici szklanej, połączonej bezpośrednio z korpusem, ozdobionym do 2/5 wysokości 2 rzędami natopionych guzów zakończonych czopikami. Powyżej znajduje się owoidalna część czary, oddzielona nicią szklaną od niższej partii pucharka. Masa szklana ma barwę seledynowozieloną i widoczne są w niej liczne okrągłe i wydłużone pęcherzyki gazowe, od małych po średnie. XVI–XVII wiek (opr. A. Wilgocka)
Kieliszek - Kieliszek o konicznej czaszy na ozdobnej nóżce, o wysokości 15,2 cm. W strukturze szkła można zauważyć tylko pojedyncze, i to minimalnych rozmiarów pęcherzyki gazowe oraz w jednym miejscu dość widoczne ziarno zestawu szklarskiego (prawdopodobnie wapienne). Zostało ono najprawdopodobniej umyślnie, wkomponowane w ornament na czaszy, „udając” listek na poziomej gałązce akacji, która stanowi dolną granicę ornamentu. Analogiczna gałązka została umieszczona nieco poniżej wylewu ograniczając zdobienia w górnej partii kielicha. Główny ornament tworzy pas grawerunku z przedstawieniem niedużego ptaka w locie (skowronek/słowik?), trzymającego w dziobie gałązkę akacji. Wokół niego umieszczono również kolejne gałązki akacji oraz innych roślin w postaci pojedynczych dużych liści oraz opadających w dół niezidentyfikowanych gałązek. Całość sprawia wrażenie dość wybujałej przyrody. Zarówno forma kielicha, jak i ornamentyka kwalifikuje naczynie do kręgu façon de Bohême. XVII–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Miska - Miseczka/czarka ze szkła opakowego (mlecznego), na stopce, o wysokości 4 cm. Uformowana z jednego kawałka szkła poprzez wciśnięcie dna bańki szklanej do wewnątrz. XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Dzban - Naczynie z przezroczystego szkła o zielonkawym zabarwieniu ze sporą ilością małych, miejscami wydłużonych pęcherzyków gazowych. Ucho zachowane w całości umocowane jest nieco poniżej wylewu i na wysokości przejścia szyjki w brzusiec. W górnej części doklejono je przez spore rozpłaszczenie masy szklanej z końcówki ucha, w dolnej zaś zostało podwinięte i doklejone niedużą powierzchnią styku. Pałąk ucha uformowany jest w 3 mniej więcej równe żeberka. XVII–XVIII wiek (opr. A. Wilgocka)
Garnek - Naczynie o cechach zarówno późnośredniowiecznych, jak i nowożytnych. W górnej partii naczynia zdwojony dookolny pasek malowany białą angobą. XVI wiek (opr. M. Marcinkowski)
Grapen - Naczynie z ceramiki ceglastej, szkliwionej. Rodzaj naczynia kuchennego na trzech nóżkach z rurkowatym uchwytem. Wnętrze pokryte szkliwem ołowiowym. XVI–XVII wiek (opr. M. Marcinkowski)