Narzędzia, transport

Szczecińską gazownię założono w 1847 r. na Pomorzanach. Należała do najstarszych w Niemczech. W pierwszym roku działalności dostarczała gaz do 593 latarni ulicznych. Na przełomie XIX i XX wieku główne zakłady przeniesiono na ul. Tama Pomorzańska za dworcem kolejowym. W latach 1925 – 27 gazownia zajęła dalsze tereny nadodrzańskie, co umożliwiło dogodniejszy transport węgla i wywóz koksu. Z tego okresu pochodzi – widoczny na fotografii z lat 30-tych charakterystyczny zespół zabudowy. (MNS/A.Foto/15618) -

W 1895 r. śląski magnat przemysłowy F. v. Donnersmarck podjął decyzję o założeniu w Szczecinie zakładów hutniczych, chcąc wykorzystać dogodne możliwości transportowe ze Śląskiem, Skandynawią i Anglią. Wkrótce na łąkach koło Kraśnicy stanęła huta w której 9 sierpnia 1897 r. dokonano pierwszego wytopu surówki. (MNS/A.Foto/15417) -

Nożyce kabłąkowe - Nożyce kabłąkowe do cięcia skór i tkanin oraz strzyżenia owiec. Ten typ nożyc, nazywanych niekiedy owczymi, użytkowany jest nieprzerwanie od momentu wynalezienia ok. IV wieku p.n.e. aż po czasy współczesne, choć gdy w późnym średniowieczu Europejczycy zapoznali się z azjatyckimi nożycami dźwigniowymi zaczęły one tracić na znaczeniu. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski).

Łódź jednopienna - Bezgrodziowa dłubanka o długości 4,30 m, szerokości do 70 cm i wysokości do 22 cm, z płaskim dnem i lekko rozchylonych na zewnątrz równoległych burtach. W części dziobowej prawdopodobnie znajduje się siedzisko o długości 50 cm. Pozostawiono je w trakcie żłobienia kłody, by służyło jako miejsce do siedzenia dla użytkownika jednostki. Wzdłuż obu krawędzi burt dłubanki widoczne są nawiercone otwory, w których miejscami występują jeszcze sosnowe kołki. XII wiek (opr. A. Kowalówka)

Dennik - Fragment wiązania poprzecznego – żebra łodzi czyli poziomej części ożebrowania na dnie jednostki. Z jednej strony zachował się także fragment ramienia skierowanego ku górze, tzw. wręgi. Dennik do dna łodzi i klepek poszycia (burt) mocowany był za pomocą kołków. W jego dolnej części, na styku dna z burtą, wyżłobiono trójkątny w kształcie przepust, który ułatwiał wodzie swobodny przepływ wzdłuż dolnych pasów poszycia. Wydaje się, że pochodzi z płaskodennej jednostki pływającej. XII wiek (opr. A. Kowalówka)