Późne średniowiecze
Nożyce kabłąkowe - Nożyce kabłąkowe do cięcia skór i tkanin oraz strzyżenia owiec. Ten typ nożyc, nazywanych niekiedy owczymi, użytkowany jest nieprzerwanie od momentu wynalezienia ok. IV wieku p.n.e. aż po czasy współczesne, choć gdy w późnym średniowieczu Europejczycy zapoznali się z azjatyckimi nożycami dźwigniowymi zaczęły one tracić na znaczeniu. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski).
Okucie pochewki noża - Okucie skórzanej pochewki noża. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Okucie pochewki noża - Okucie ze stopu miedzi wzmacniające skórzaną pochewkę noża. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Zapinka - Kolista zapinka wykonana z cyny. Górna powierzchnia podzielona jest na dwie strefy: jedną gładką i drugą zdobioną poprzecznymi nacięciami. XIII wiek (opr. Andrzej Janowski)
Misa - Misa z drewna jesionowego toczona jednostronnie od strony wewnętrznej, od zewnątrz wycinana w nieregularne płaszczyzny (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Lina - Niewielkie fragmenty liny skręconej z łyka. Jej grubość wynosiła około 2,0 cm. XIII–XIV wiek (opr. A. Uciechowska-Gawron)
Przęślik - Przęślik dwustożkowaty, całkowicie zachowany, o wymiarach: wysokość 2.0 cm, średnica maksymalna 2,8 cm, średnica otworu 0,8 cm (opr. S. Słowiński)
Pion do gry - Całkowicie zachowany pion w postaci płaskiego krążka o barwie czerwonobrunatnej. Obustronnie zdobiony niezbyt głębokimi, licznymi nakłuciami układającymi się we wzory – spirali na jednej stronie oraz koncentrycznych pierścieni ze środkiem wypełnionym liniami pionowymi, z drugiej. Wymiary: średnica – 4,2 cm, grubość – 1,0 cm. XIII wiek (opr. S. Słowiński)
Grzebień dwustronny - Grzebień dwustronny, trzywarstwowy, z bokami w kształcie litery B, z profilowanymi okładzinami. Zachowany w całości, brak tylko pojedynczych zębów. Płytki zębate przymocowane są za pomocą pięciu nitów, niezdobiony. XIII–XIV wiek (opr. S. Słowiński)
Grzebień tkacki - Wykonany z płytki kościanej z wyciętymi w krótszym boku długimi zębami i niewielkim otworem do zawieszania. Uważany jest za przyrząd tkacki. XIII wiek (opr. S. Słowiński)
Klamra szkutnicza - Klamra szkutnicza w postaci listwy o rozszerzonej części środkowej oraz dwóch wąskich końcach, zagiętych pod kątem prostym i wbijanych w klepki burty łodzi. Klamra przytrzymuje uszczelkę umieszczoną pomiędzy klepkami poszycia. XIII–XIV wiek (opr. A. Kowalówka, A. Janowski)
Klepki łodzi - Największy z zachowanych fragmentów poszycia burt łodzi-statku składał się z trzech elementów – tzw. klepek z drewna dębowego, których styki uszczelnione były mechem. Poszczególne klepki łączono ze sobą kołkami sosnowymi (opr. A. Kowalówka)