Skóra, tkanina
Podeszwa skórzana - Podeszwa skórzana. Fragment podeszwy – łagodnie uwypuklone przedstopie z bardzo wąskim śródstopiem. Pośrodku przedstopia zachował się ślad po drewnianej szpilce, którą mocowano podeszwę do kopyta szewskiego podczas montażu. Na brzegach są widoczne charakterystyczne owalne otwory nakłuwane szydłem, przez które była wprowadzana nić łącząca spód z wierzchem. Podeszwa została znaleziona we wnętrzu studni-latryny i może pochodzić z końca XV wieku.
Zbiór wielowarstwowych, wieloczęściowych podeszew skórzanych - Zbiór wielowarstwowych, wieloczęściowych podeszew skórzanych. Przykłady form o zaokrąglonych noskach oraz piętach i mocno zaakcentowanych przewężeniach w podbiciu. Wyroby te świadczą o wysokich umiejętnościach zamkowych szewców w zakresie znajomości właściwości skóry, technik konstrukcyjnych i szycia. Wszystkie zostały znalezione we wnętrzu studni-latryny funkcjonującej na dziedzińcu zamkowym.
Podeszwa skórzana - Podeszwa skórzana. Podeszwa bucika dziecięcego. Ma charakterystyczny kształt – łagodne linie podkroju, zaokrąglony nosek oraz piętę i bardzo mocne przewężenie w śródstopiu. Składała się z czterech warstw skóry i niewielkiego obcasa złożonego z kilku warstw skóry, przymocowanego drewnianymi szpilkami. Zewnętrzna, przednia część podeszwy jest zdobiona ornamentem nacinanych, krzyżujących się linii rozmieszczonym po obu stronach osi zaznaczonej linią prostą. Podeszwa, znaleziona w zamkowej latrynie, może pochodzić z okresu od połowy XVI do połowy XVII wieku.
Podeszwa skórzana - Podeszwa skórzana. Jedna część podeszwy wielowarstwowej, najpewniej wewnętrzna. Należy do form z zaokrąglonym noskiem oraz piętą i niezbyt mocnym wcięciem w śródstopiu. Była zaopatrzona w obcas mocowany drewnianymi szpilkami, po których pozostały nieregularnie usytuowane otwory. Może być częścią spodu obuwia damskiego lub męskiego, najpewniej z niską cholewką zapinaną z przodu na klamerkę bądź wiązaną na ozdobną kokardę. Podeszwę można datować na okres od połowy XVI do połowy XVII wieku.
Podeszwa skórzana - Podeszwa skórzana. Wielowarstwowa podeszwa z zaokrąglonym noskiem i niewielką zaokrągloną piętą. W śródstopiu jest mocno przewężona. Wszystkie warstwy podeszwy połączone tzw. pasem obuwniczym w ten sposób, że z boku nie były widoczne poszczególne warstwy skóry. Niewielki obcas, także złożony z kilku warstw, przymocowany za pomocą metalowego ćwieka. Podeszwa może być częścią obuwia męskiego lub damskiego. Pochodzi najpewniej z XVII wieku.
Obuwie dziecięce typu mule - Zachowały się wszystkie elementy konstrukcyjne: podeszwy zewnętrzna i wewnętrzna, korkowy klin pomiędzy nimi, drewniane szpilki mocujące podeszwę zewnętrzną oraz wierzch – dekorowana, pełna przyszwa. Dekoracja obejmowała górną część przyszwy i składała się z różnorodnych pasmowych nacięć: krzyżyków, trzech linii, pasma ukośnych kreseczek, kolejnych trzech linii i pasma krzyżyków oraz następnych trzech linii oddzielających krzyżyki układające się w trzy piramidki. Obuwie jest wyeksploatowane, ale nie uległo całkowitemu rozpadowi, zachowały się nawet nici w otworach nakłuwanych szydłem. Pod podeszwą zewnętrzną, na korkowym klinie złożonym z kilku elementów, zachowała się warstwa wełny albo skóra futrzarska. XVI–XVII wiek (opr. Anna B. Kowalska).
Obuwie dziecięce typu mule - Zachowały się prawie wszystkie elementy konstrukcyjne: podeszwa zewnętrzna, podzelowana, podeszwa wewnętrzna ekstremalnie przewężona z okrągłą piętą, klin pomiędzy podeszwami z drewna topolowego, kołeczki do mocowania obcasa z drewna trzmieliny pospolitej oraz przyszwa ze skóry bydlęcej, zdobiona na całej powierzchni. Nosek przyszwy jest wyraźnie starty, zniszczony, podobnie jak cała podeszwa zewnętrzna, do której drewnianymi szpilkami przymocowano zelówkę oraz obcas (niezachowany). XVI–XVII wiek (opr. Anna B. Kowalska)
Obuwie wsuwane - Obuwie wsuwane dużych rozmiarów ze skórzanym, wielowarstwowym obcasem złożonym z kilkunastu składek, z kilkuwarstwową podeszwą otoczoną pasem obuwniczym, oraz bardzo zniszczonej, pełnej przyszwy bez dekoracji. XVIII wiek (opr. Anna B. Kowalska)
Obuwie damskie - Płytkie, niskie obuwie wsuwane z drewnianym obcasem, z zachowanymi wszystkimi elementami składowymi: podeszwą zewnętrzną z bardzo grubej skóry, podeszwą wewnętrzną z miękkiej skóry, drewnianym klinem pomiędzy podeszwami zachowanym do miejsca, w którym zaczyna się obcas, drewnianym, zwężającym się ku dołowi obcasem z drewna bukowego oraz dekorowaną przyszwą. Przyszwa bardzo płytka, ozdobnie wycięta, z krawędzią pierwotnie obszytą (kolorowymi nićmi?). W odległości ok. 1 cm od krawędzi zachowały się otwory po haftowanej dekoracji. Przyszwa z profilowanym dekoltem sięgała mniej więcej do połowy podbicia. XVIII wiek (opr. Anna B. Kowalska).
Dno wiadra skórzanego - Wiadra takie należały do podstawowego wyposażenia gaśniczego w XVIII–XIX wieku. Wykonywano je z grubej skóry – z kilku trapezowatych części zszywanych ściegiem krytym oraz okrągłego dna wzmacnianego dodatkowo krzyżującymi się paskami. Wnętrze wyłożone było tkaniną lnianą, która w kontakcie z wodą stawała się nieprzepuszczalna. XVIII–XIX wiek (opr. Anna B. Kowalska).
Kołnierzyk - Prawdopodobnie jedwabny kołnierzyk nakładany na szyję i ściągany jedwabną tasiemką pod brodą. Nie był przyszyty do sukni, z którą był prawdopodobnie noszony. XVII–XVIII wiek (opr. Jerzy Maik).